Temat tego artykułu jest na tyle ciekawy i dobrze ukryty w innych wzorcach, że trzeba się dobrze wysilić, aby go znaleźć i spokojnie ogarnąć umysłem. Dane mi było zetknąć się z podobnymi intencjami i postaram się je przedstawić na tyle, na ile jest to tutaj możliwe.
Pierwszą istotną kwestią jest ustalenie co my sami rozumiemy jako rozwój duchowy jako duchowość.
Dla jedynych jest to umiejętność pracy z wahadłem, lub inicjacja w Reiki. Dla kogoś innego wsparcie duchów i Ducha świętego a często zamieszkanie w piramidzie. Hindusi wielce są radzi, kiedy w świątyni własną ręką ,,duchowo” pomasują żołądź lingamu należącego do danego bóstwa. Jeśli zgodzimy się z ideą tą, że duchowość wywodzi się od słowa Dusza i dodamy do tego Boga, zobaczymy jak niewielu ludzi na Ziemi próbuje ogarnąć jedno i drugie równocześnie. Zatem mąż dokonujący pomiarów ,,duchowych”radiestezyjnych nie będzie tym samym mężem, którym jest ortodoksyjny żyd, duchowo przez 20 lat studiujący Torę [ 5 ksiąg Biblii]. Inne są ich cele oraz doświadczone ostatecznie skutki.
W dzisiejszym Izraelu młody mężczyzna ma prawo przez 20 lat szukać Boga i zbawienia własnej Duszy. Robi to nie zajmując się niczym innym. Jest to naród w którym celibat, asceza są nie do pomyślenia jak w innych religiach, więc studiujący Torę często ma żonę, której zadaniem jest głównie zapewnienie mężowi rodzinnego domu. W praktyce wygląda to tak, że biedna żona utrzymuje ubogiego męża, rodzi dzieci, martwi się o jedzenie i czynsz. O posag dla córek już nie musi się martwić, bo przy bezrobociu obojga rodziców i biedzie, ich dzieci zdane są na siebie, na dobrych ludzi i Boga. Mąż w tym czasie nie pracuje, nie zarabia do 35 roku życia. Potem niczego już nie umie fizycznie zrobić, poza byciem biedakiem. W samym Izraelu działają instytucje wspierania kobiet mających niekiedy po 15-17 dzieci, dom i męża rozwijającego się duchowo, a utrzymujących ich i siebie wyłącznie z dobroci innych ludzi, z pieniędzy pozyskiwanych przez fundacje. Bo państwo Izrael jak to widać w TV ma inne cele.
Patrząc z jednej strony widzimy w takiej rodzinie męża nieroba, zajmującego się Bogiem i Duszą, oraz jego żoną z piętnaściorgiem dzieci na jej utrzymaniu. Ona sama nie pracuje i nie ma żadnych dochodów. Można by powiedzieć, że jest to ogromy ciężar dla niej i dopust piekielny. Hm… raczej wybierzmy promowane inne określenie a mianowicie ,,kara boska”. Nie od dziś bowiem szerzona jest fałszywa myśl, że ,,biedni losem są ci, o których Bóg całkiem zapomniał, ale naprawdę ciężki los dotyka tych na których zwrócił swoją uwagę”.
Zastawiałem się wiele lat co takiego sprawia, że kobieta wspierająca męża rozwijającego się duchowo i dążącego do Boga ma często ciężki los. Potencjalnych przyczyn uzbierało by się wiele i można wymienić kilka z nich. Należy jednak zobaczyć problem z perspektywy wielu wcieleń, a wówczas to udręczenie można zobaczyć np. z perspektywy danego przez Boga zadośćuczynienia a nawet zapracowanej słusznie nagrody.
Przykładem nieco odległym od rodzinnego środowiska wielodzietnych ortodoksyjnych żydów mogłyby być pary gejów. Kiedy to dwóch mężczyzn żyje razem, tworząc namiastkę rodziny. Nie ma w niej jednak troski o małe dzieci własne i cudze. Troska owa może być mocno ukryta w Duszy gejów, aby z nawiązką zostać wyrażona i zaspokojona w materii w innym dogodnym czasie, miejscu i płci.
Kolejnym przykładem mogą być kobiety po aborcji, które nie mogą, lub które nie chciały rodzić dzieci.
Z kolei dla mężczyzny z karmą [duszą] kata, wodza lub oprawcy, możliwość stworzenia przyjaznej światu wielopokoleniowej rodziny, codzienna możliwość przytulenia się do kochanej i kochającej osoby może być właśnie darem Boga, a nie udręczeniem czy też karą.
Czemu rozwijająca się duchowo rodzina nie ma pieniędzy? No cóż….. pytajmy Boga czy komuś kazał składać ślubowania Amitaby, ślubowania ubóstwa w tej lub w innej religii. A zwłaszcza pytajmy o intencje i motywacje do składania takich ślubowań.
Opublikowano: 22/07/2014
Autor: s_majda
Komentarze